In onze reeks "de liefjes uit de liedjes" kwamen we terecht bij Nancy Stuerinck, geboren in Westerlo maar tegenwoordig woonachtig in Keulen. Zij werd wereldberoemd in heel Vlaanderen dankzij de hit 'Blankenberge' van Hugo Matthysen. Helaas, zoals Hugo al aangaf in het nummer, bleef de relatie niet duren maar Nancy heeft toch leuke herinneringen aan die drie weken.


S: We zullen beginnen met de vraag die op ieders lippen brandt: waarom Blankenberge?

N: Ik was net achttien geworden en Hugo was vijfentwintig. Mijn ouders gingen eigenlijk niet akkoord met onze relatie omwille van dat leeftijdsverschil. Daarom ook dat we Blankenberge kozen als vakantiebestemming. Mijn vader vond dat toen al een platte stad voor marginalen dus daar zou hij ons nooit kunnen betrappen. Dus terwijl mijn ouders naar de Ardennen reden, sprak ik stiekem met Hugo af in de badstad.

S: Hugo vond Blankenberge ook maar niks, zo blijkt uit het lied.

N: Hugo was meer het type dat liever naar festivals ging om bier te drinken en te stagediven. Daar staat Blankenberge niet echt om bekend, uiteraard. In Deurne kon dat wel, want daar ligt de Trix, maar waarom hij Maaseik erbij haalde, snap ik ook nog altijd niet.

S: Hoe dan ook, jij dreigde dat je het zou uitmaken als hij een andere vakantiebestemming koos.

N: Eerlijk gezegd was het uitmaken altijd al de bedoeling geweest hoor. Hugo was een vakantieliefje. Een beetje vozen in de duinen en me poepeloere zat drinken, meer hoefde voor mij niet. Het had sowieso niet blijven duren. Daarbij, als Hugo niet was meegegaan, had ik het wel aan zijn goede vriend, Bart P. gevraagd. Die zag mij ook wel zitten.

S: Maar jullie hebben plezier gehad. Discotheken, trapautootjes...

N: Die trapautootjes waren nog leuk maar in de discotheken schaamde ik me altijd dood. Hugo haatte dance-muziek. Na twee pinten begon hij meteen naar de DJ te roepen voor platen van Metallica of Iron Maiden. Daar sta je dan, als jong meisje dat gewoon een beetje wil dansen.
(Denkt na) Als ik eerlijk moet zijn, dan moet ik wel toegeven dat het drie toffe weken waren. Hugo behandelde mij als een prinses, betaalde alles en vroeg niet veel in ruil.

S: Alleen flink verwend worden in de tent...

N: Haha, ja, dat wel. De hormonen spatten van het tentzeil, dat kan ik niet ontkennen. Hugo was een seksbeest. Dat had zijn ex, Sabrina, mij al verteld. Alleen, wanneer we bezig waren, riep Hugo soms dat ik hem Clement moest noemen. Ik heb nooit echt begrepen waarom. Maar verder was het leuk, veel zon, veel seks, veel cocktails. Net wat ik als achttienjarig meisje nodig had. Het was een geweldige zomer. Ik heb er geen seconde spijt van gehad.

S: En toch bleef het niet duren.

N: Dat was dan ook niet de bedoeling. Ik wilde het kort na die vakantie uitmaken maar het draaide nog anders uit. Ik ben uiteindelijk verliefd geworden op één van die duizend dikke Duitsers. Heinz heet hij. We zijn getrouwd en hebben drie kinderen. Onze jongste zoon heet trouwens ook Hugo. Ik vond dat hij dat wel tegoed had nadat hij dat mooie nummer voor mij had geschreven.

S: Kent Heinz het liedje?

N: Ja, absoluut. Hij verstaat er niets van, maar hij vindt het wel leuk dat ik Hugo destijds goed bij zijn kloten gehad heb. 

S: Heb je Hugo nog gezien, en ben je daarna nog in Blankenberge geweest?

N: Ik ben nog eens naar een optreden van Hugo geweest in Antwerpen maar ik heb hem nooit meer gesproken sinds die vakantie. Heinz en ik gaan wel nog af en toe een weekendje naar Blankenberge, hoewel Heinz het fakker vind in München of Döblen-Süd (lacht).

Beu beu beu
Ik ben corona beu
Beu beu beu
Ik ben die feestjes beu
Beu beu beu
Ik ben die flikken beu
Beu beu beu
Ik ben 't gezever beu

De pubers willen feesten
De politie erop kloppen
De justitie wil hun boetes
En de Belg die klaagt en zaagt

De kappers willen open
Verpleegsters willen rusten
Antivaxxers gaan betogen
"De grondwet is bedreigd"

Ik ben het

Beu beu beu
Ik ben Sihame beu
Beu beu beu
Ik ben ook Driesje beu
Beu beu beu
Ik ben de De Wever beu
Beu beu beu
Ik ben 't gezever beu

De ene doet aan fraude
De ander doet eigenlijk niks
De derde wil een politiestaat
Liefst voor zijn eigen deur

Politici die doen maar wat
Ook zij weten het niet
Maar ach, als zij iets wisten
Zochten ze een echte job

Ik ben het 

Beu beu beu
Ik ben die royals beu
Beu beu beu
Ik ben wereldleiders beu
Beu beu beu
Ik ben de media beu
Beu beu beu
Ik ben social justice beu

"Ik heb het toch zo moeilijk"
Roepen ze allemaal in koor
"Hou rekening met ons,
hier in dezelfde boot"

"Kust gij eens dik mijn kloten"
Denken ze allemaal in koor
"Want jij verschilt van mening
Dus ga maar lekker dood"

Ik ben het

Beu beu beu
Ik ben opinies beu
Beu beu beu
Ik ben reacties beu
Beu beu beu
Ik ben protesten beu
Beu beu beu
Ik ben dit liedje beu

Niks van dit alles
Slaat nog ergens op
Het wordt ook alsmaar erger
Het stormt hier in mijn kop

Ik ben ook niet echt kwaad
Eerder teleurgesteld
Ik dacht, "wij zijn wel slim genoeg"
Maar God, wat was dat dom

Beu beu beu
La la la la la
Beu beu beu
La la la la la
Beu beu beu
La la la la la
Beu beu bau
La la la la la
Beu beu beu
La la la la la
Beu beu beu
La la la la la
Beu beu beu
La la la la la
Beu beu bau
La la la la la

Heeeeeet gaat niet over mij vandaag
Dus ik zeur en klaag en tweet
Het gaat niet over mij vandaag
En dat begrijp ik niet

De wereld gaat ten onder
En alles is op zeep
Maar hier is mijn nieuw kapsel
En mijn glutenvrije reep

Heeeeeeet gaat niet over mij vandaag
Dus ik zeur en klaag en tweet
Het gaat niet over mij vandaag 
En dat begrijp ik niet

Miljoenen mensen lijden
of liggen dood op straat
Maar ik ga naar Tenerife
Misschien post ik wel een naakt

Heeeeeeet gaat niet over mij vandaag
Dus ik zeur en klaag en tweet
Het gaat niet over mij vandaag 
En dat begrijp ik niet

Volle ziekenhuizen
Dat virus geeft niet op
Maar ik ben niet te spreken
Over de nieuwste Netflix-soap

Heeeeeeet gaat niet over mij vandaag
Dus ik zeur en klaag en tweet
Het gaat niet over mij vandaag 
En dat begrijp ik niet

Rechtvaardigheid is dood
Alleen verdoken slavernij
Weet je wat jouw probleem is
Je geeft niet genoeg om mij

Heeeeeeet gaat niet over mij vandaag
Dus ik zeur en klaag en tweet
Het gaat niet over mij vandaag 
En dat begrijp ik niet

Waar kan ik heen?
Ik kan niet naar de kapper
Kan niet naar de kapper, mijn haar trekt op niks
Waar kan ik heen?
Ik kan niet gaan uit eten
Ik mag niet uit eten, en niet op café

Ik wil niet blijven in lockdown
Want lockdown, dat is zo alleen
En mijn knuffelcontact, is een jute zak

Waar kan ik heen?
Ik mag niet naar concerten
Mag niet naar concerten, zelfs niet op een wei
Waar kan ik heen?
Ik mag niet gaan dansen
Ik kan niet gaan dansen, en liefst niet op reis

Ik wil niet sterven aan Covid
En Covid dat is overal
Op een overvolle tram, in de wachtrij van de Al(di)

Is de Elon al naar Mars?
Zijn de vaccinaties klaar?
Is er een plaats in dit landje, waar ik heen kan gaan?
Is de Elon al naar Mars?
Zijn de vaccinaties klaar?
Is er een plaats in dit landje, met gezond verstand?

Waar kan ik heen?
Ik mag niet gaan sporten
Ik kan niet gaan sporten, dat deed ik al niet.
Waar kan ik heen?
Ik mag na twaalf uur niet buiten
Ik mag niet naar buiten, dan krijg ik een boete

Wat Van Ranst zegt, dat doe ik
maar ook ik raak het stilaan beu
Dat masker op mijn mond, en ook over mijn neus.

Is de Elon al naar Mars?
Zijn de vaccinaties klaar?
Is er een plaats in dit landje, waar ik heen kan gaan?
Is de Elon al naar Mars?
Zijn de vaccinaties klaar?
Is er een plaats in dit landje, met gezond verstand?

Ik heb mijn twijfels over België
't Lijkt of niemand daar nog lacht.
Ik heb mijn twijfels over België.
Wie heeft die onzin toch bedacht?

Ik zit in mijn studio
Ik vind niks dat rijmt op dubio
Ik heb mijn twijfels over België
Ik zit in mijn studio
Ik vind niks dat rijmt op dubio
Ik heb mijn twijfels over België

België, België, België, Bel-gi-ië

Is de Elon al naar Mars?
Zijn de vaccinaties klaar?
Is er een plaats in dit landje, waar ik heen kan gaan?
Is de Elon al naar Mars?
Zijn de vaccinaties klaar?
Is er een plaats in dit landje, met gezond verstand?

Klinkt melig, niet? Toch weet ik zeker dat ik niet de enige ben die er zo over denkt. AMC heeft het moeilijk maar wat ik nu zie gebeuren, bewijst maar weer eens dat het hart van de Antwerpse underground klopt als nooit tevoren. Koekjes, bier, t-shirts, prints... Mensen die kunnen, halen alles uit de kast om een paar euro's naar de Handelsstraat te sturen en dat is geen toeval. In AMC worden sterren geboren. Ik hoef geen namen te noemen. Iedereen weet welke bands er al uit de repetitielokalen gekropen zijn, om daarna podia over de hele aardkloot te veroveren. En iedereen weet dat achter elk van die bands een horde dolenthousiaste AMC'ers staat, met een kop vol Jupiler en een pens vol trots, of andersom. 

Dus ja. Antwerp Music City is een monument, iets om fier op te zijn. Ofwel moeten we UNESCO bellen, ofwel moeten we zelf ons stinkende best doen om de boel draaiende te houden. Op wie moeten we anders rekenen? Ik denk niet dat Fernand Huts van AMC een underground-cultuurcentrum gaat willen maken. Gert Verhulst zal er geen videoclip voor K3 komen opnemen. We moeten het zelf doen. Als er één sector dat kan, dan is het wel de underground. Dus, in plaats van kerstcadeaus die 's anderendaags op eBay staan, koop elkaar fantastische avonden in Antwerp Music City. Steun de initiatieven, koop desnoods Pie zijn onderbroeken. Doe wat je wil maar support the underground.

"Dat liedje gaat over mij," mompelde ze van tussen haar Colgate-tanden. Ik probeerde haar te negeren want ik had weinig zin in een zelfingenomen troela die dacht dat de wereld om haar draaide. Ze gaf echter niet op. "Je gelooft me niet. Hier, kijk." Ik kreeg haar paspoort te zien. Annabel Verhoecke, geboren in Arendonk. "Ik leerde Hans kennen in Antwerpen. Vanaf dan ging het allemaal heel snel." Annabel was een beetje dronken en ik had dorst dus we spraken af op een terras aan het station, want daar was het destijds allemaal begonnen.

"Hans de Booij en ik studeerden allebei in Antwerpen," begon ze zuchtend haar relaas. Ik had weinig beters te doen dus ik besloot er een klein interview van te maken want stiekem ben ik nog altijd een muziekjournalist. De vrouw achter de megahit van Hans de Booij, die moet toch wel iets interessants te vertellen hebben, niet? Ik nam mijn blocnote, bestelde nog een shot tequila voor Annabel en begon te noteren.

S: Hoe is het allemaal begonnen?
A: Het was op een feestje in een donkere kroeg in Antwerpen. Iemand stelde me aan Hans voor omdat hij de enige aanwezige was met een auto. Ik moest de trein halen want 's anderendaags had ik een fotoshoot in Parijs. In die tijd was ik lingeriemodel en reisde ik vaak tussen Parijs, Amsterdam, Antwerpen, Tokio en Denderwindeke. Hans zag dat wel zitten want hij wilde eigenlijk ook weg. Het feestje was verschrikkelijk en de coke was niet te snuiven. Ik herinner me nog dat ik bang was omdat Hans heel snel reed. Een tijdje later kwamen we aan aan een leeg perron, omdat mijnheer de Booij aan 140 per uur werd geflitst en zijn wagen in beslag genomen werd.

S: Dat komt inderdaad niet voor in het liedje maar jullie zijn wel samen in zijn appartement beland?
A: Dat is ook een grove leugen. Omdat Hans geen auto meer hand, moesten we een hotel zoeken. Het enige logement dat nog een plek vrij has, was een jeugdherberg op twee uur wandelen van het station. "Een beetje moe maar voldaan," noemde hij dat. Ik had blaren. Hans droeg comfortabele schoenen maar ik liep op hakken door Antwerpen. Heb je die trottoirs al eens gezien? Ze liggen er nog precies hetzelfde bij. Het was een hel. Ik denk dat we elke nachtwinkel onderweg zijn binnengestapt voor een fles drank. Hans had een probleem in die tijd, denk ik.

S: Een hotel? In het liedje staat dat hij daar drie dagen in bed gelegen heeft?
A: Dat vond ik ook een beetje vreemd maar je moet weten dat Hans die avond héél veel gedronken had. De eerste keer raakte hij nog aan het toilet maar de tweede keer heeft hij gewoon gekotst waar hij lag. Daarom dat ik geen tijd had voor ontbijt. Ik wilde gaan. Ze zullen hem daar drie dagen later wel gevonden hebben, ja. Het was laagseizoen en zo goed waren die jeugdherbergen nu ook weer niet georganiseerd in die tijd. Gewoon vergeten, neem ik aan.

S: Had jij door dat Hans er zo depressief van werd?
A: God, neen. Zoals ik als zei, ik was lingeriemodel dus werd ik wel vaker geconfronteerd met geile jongetjes. Puberhormonen kunnen gevaarlijk zijn. Hans heeft niets geprobeerd die nacht maar kennelijk is zijn fantasie erna wel op hol geslagen. Het was midden in de winter. Misschien waren zijn handen gewoon vastgevroren op de leuning van de brug en was hij te dronken om verder te wandelen. Voor mij is dit liedje geen compliment, voor alle duidelijkheid. De gevolgen van die nacht waren een nachtmerrie.

S: Jullie zijn elkaar daarna opnieuw tegengekomen. Op de tram?
A: Ja. Hans stond plots voor mij. Zijn bek stonk naar de drank en Aldi-sigaretten. Ik herinner me zijn machostemmetje nog goed. "Hey, waar moet je naartoe?" Ik stond verdomme op de tram naar het station. Waar zou ik anders heengaan? Dommerik. Hij stapte samen met mij af en volgde me. Op dat ogenblik begon ik me toch wel een beetje onveilig te voelen. Eigenlijk moest ik helemaal niet naar Parijs. Ik ging gewoon naar mijn zus in Lier maar ik wilde van Hans af. En wat doet die idioot? Die koopt ook een kaartje Parijs. Niet normaal die kerel.

S: Maar uiteindelijk hebben jullie toch een leuke tijd gehad in Frankrijk?
A: Dat is wat het liedje je wil laten geloven. De waarheid is anders. Ik kende Parijs. Hans niet. Van zodra we in het station waren, ben ik weggelopen. Ik heb me achter een paal verstopt. Toen ik zag dat Hans het station uitstapte om me te gaan zoeken, ben ik snel weer op de trein naar Antwerpen gesprongen. Mijn zus was niet goed gezind maar ik was tenminste van die rare Nederlander af.

S: Ben je kwaad geweest over de hit?
A: Ik was teleurgesteld dat Hans insinueerde dat we een hele nacht hadden liggen vrijen. Ik ben zo niet en Hans was daar sowieso niet toe in staat geweest. Wat ik wel van lef vind getuigen, is dat Hans zo open is geweest over het weerzien. Voor mij kwam dat over als pure stalking en ik was echt wel bang maar voor Hans was dat blijkbaar liefde. In 1983 kon dat nog. Nu zou hij opgesloten worden in een psychiatrische instelling.

S: Hoe kijk je tegenwoordig naar die twee avonden? Heb je ooit overwogen om klacht in te dienen?
A: Ik heb nooit royalties geëist en mij nooit gemoeid met het succes van het liedje, ook al had ik het er soms wel moeilijk mee. Soms denk ik, als ik nu gewoon iets was begonnen met Hans, dan kon ik nu leven van zijn geld. Het is jammer dat de muze van zo'n succesvol liedje uiteindelijk toch in de kou blijft staan. Maar goed. Ik heb een prima leven gehad en dankzij mij heeft Hans toch ook een beetje van succes mogen genieten. Want geef toe, het liedje mag dan wel een grote leugen zijn, het refrein blijft helemaal waar: "Annabel. Het wordt niets zonder jou." Net zoals Hans' carrière...