The Shirts I Love. Intro.

Werken in een boekenwinkel kan behoorlijk inspirerend zijn. Enkele dagen geleden zag ik tijdens het opruimen van de rekken een klein boekje liggen, eentje van Haruki Murakami. "The Shirts I Love" stond erop. Ik dacht: "Dat is goedkope commerce. Dat kan ik ook."
Toevallig heb ik enkele honderden t-shirts liggen, gekocht op festivals, concerten en het wereldwijde web. Ook daar, in die enorme kast op zolder, zijn een paar pareltjes terug te vinden.
Kortom, ik heb besloten om Murakami's idee te pikken en zelf een blogreeks te beginnen over mijn favoriete t-shirts. Er is immers genoeg te vertellen over die lappen textiel, waarvan ik sommigen al jaren draag.
De meeste zijn "bandshirts". U weet wel, t-shirts met namen, hoezen of logo's van verschillende artiesten. Mijn eerste was eentje van Sepultura en daarna ben ik beginnen overdrijven. Op zowat elk concert of festival heb ik wel een t-shirt gekocht, van Amorphis tot Ziggy Marley.

Voor deze introductie wil ik echter het tegenovergestelde tonen: een t-shirt dat specifiek aangeeft dat het géén bandshirt is. Enkele jaren geleden leek het me een leuk idee om een reeks ontwerpen te maken voor mensen die geen bandshirt mochten aandoen op het werk. Zo is THISISNOTABANDSHIRT ontstaan, afgekort TINAB. Ik verkocht de dingen via Spreadshirt maar een groot succes was het niet. Toch lopen er hier en daar, op verschillende continenten, mensen rond met een van die ontwerpen.
Misschien komt er in de toekomst een nieuwe reeks, met beter grafisch werk. Zoals u kan zien op de foto hierboven, waren de ontwerpen niet allemaal van hoge kwaliteit. De laatste jaren heb ik me een beetje meer toegelegd op grafische software dus wie weet...
De afbeelding bij dit artikel komt trouwens uit een zotte video die ik enkele jaren geleden gemaakt heb. Het was de promovideo voor mijn boek 'Cecilia's World'. Voor die video had ik, letterlijk, alles uit de kast gehaald. Kijk maar.