Ik vraag me soms af hoe rotverwend we eigenlijk zijn tegenwoordig. Er komen misschien versoepelingen en dat wordt op luid hoera-geroep onthaald, vooral omdat de horeca weer open zou mogen en omdat we misschien weer op reis mogen gaan. Maar is dat wel zo positief? En is dat eigenlijk wel verstandig? Zouden we driekwart van onze bevolking niet beter aan de grond vastnagelen zodat ze nooit nog ergens een stap kunnen zetten, niet op café, niet op het vliegtuig en zeker niet in de buurt van mensen die wel nog gezond verstand hebben (en gebruiken). Treinen die voor 130% vol zitten, vreselijke drukte in de parken, aanschuiven aan de inkom van de Action, vechtpartijen op het strand en lockdownfeestjes in de bed-en-breakfast. De corona-pandemie heeft wel duidelijk gemaakt hoe het zit met het gemiddelde IQ van de Vlaming. Om van het eeuwige gejank van de anti-vaxxers en de samenzweringstheoristen op HLN en facebook nog maar te zwijgen. Terwijl de boekenwinkels en bibliotheken en wikipedia vol staan met informatie, gaan zij zich baseren op een amateuristisch filmpje van een zwakzinnige lul op YouTube. Het lijkt wel alsof heel Vlaanderen zich twee jaar lang heeft moeten schuilhouden in een piepklein achterhuis, verstopt achter een boekenkast in een doordeweekse arbeiderswoning, met enkel een stuk droog brood om ofwel op te eten ofwel om te lezen ofwel om de poep mee af te vegen. WC-papier-crisis, weet u nog? Het is te gek voor woorden. Zelfs de wetenschappers snappen er niets meer van. Ze worden gehaat, bedreigd en tegengesproken. "Ik doe mijn eigen onderzoek wel," roepen de debielen in koor. Waar? Op Pornhub? Ik kan er niets aan doen maar ik vertrouw liever een slechte wetenschapper dan een goede samenzweringstheorist, als die al bestaan. Waarom ik me ga laten vaccineren? Omdat teveel onnozelaars dat niet doen en zo de hele operatie naar de zeik helpen. Straks sta ik weer elke dag in de winkel, tussen de shoppers en de toeristen, tussen de kuchende, niezende en scheten latende mensen die met hun herwonnen vrijheid geen blijf weten. Er komen weer knuffels, handjes en kussen en meestal niet van de mensen waarvan ik knuffels, handjes en kussen wil hebben maar dat is nu eenmaal de gewoonte bij bepaalde feesten, schijnt het. Dus, de griep komt terug en verkoudheden komen terug. De economie gaat weer op volle toeren draaien dus hartklachten en burn-outs komen weer terug. "Collateral damage," heet dat in spastentaal. Mijn vrouw krijgt nog wel een kus en ik wil mijn moeder nog wel een knuffel geven maar de rest van de mensheid zal vanaf "de nieuwe vrijheid" zijn poten stevig thuis mogen houden. Ik vertrouw hen niet meer, zo belachelijk simpel is het. Dom, egocentrisch en eigenwijs, en rotverwend, dat is de gemiddelde Vlaming heden ten dage (behalve jij, lieve lezer. Jij bent fantastisch). Ja, Marc Van Ranst komt een beetje arrogant over, maar hij heeft tenminste studieboeken vastgehad. Dat kan ik van geen enkele ontkenner zeggen. Met een beetje geluk heeft die de laatste Asterix uitgelezen tijdens de lockdown maar veel meer literatuur zit er duidelijk niet in die hoofden. En dan zijn er natuurlijk nog de extremen, de mensen die beweren dat er een tracking-chip in de vaccins zit. Dat staat op hun facebook-pagina, getypt op een toestel waar een trackingchip in zit. Er zijn mensen die beweren dat het vaccin ons in apen zal veranderen. Voor de meesten zou dat een enorme vooruitgang zijn. Anderen vrezen dat het serum ons DNA zal aantasten en dat we op die manier hersenloze zombies gaan worden. Nu, hersenloze zombies zijn minder irritant en beter te vermijden dan hersenloze niet-zombies dus ja... U moet het zelf weten, maar wat u ook doet, hou vanaf nu uw fikken thuis, uw vochtpartikeltjes binnensmonds en uw mening voor uzelf. Dat zou al enorm veel helpen, niet? Misschien moet ik gewoon stoppen met Het Laatste Nieuws te lezen :-) S. Liefste jongeren, Deze moeizaam opgestelde brief komt van iemand die jullie wanhoopskreten heeft gehoord en gelezen. Jullie zijn eenzaam, ongelukkig en bang terwijl daarbuiten een hele volwassen wereld staat te roepen. "Stel jullie niet zo aan, verwende nesten!" schreeuwen ze, en daar worden jullie krankzinnig van. Er is dan ook reden genoeg om krankzinnig te worden. Dat rotvirus wil zich maar niet laten temmen, de "boomers", zoals jullie hen graag noemen, bakken er niets meer van en er is niemand die jullie nog een beetje hoop kan geven in een wereld die aan het uitsterven is. Het klimaat is naar de kloten. De politiek denkt alleen nog maar aan zichzelf. Feesten mag niet meer. Iedereen is "offended". Het leven is één grote pot stront en daar kan jij geen reet aan doen. Dit zijn geen leuke tijden om in op te groeien. Een paar jaar geleden was je nog in het park op zoek naar Pokémons, nu zit je op je kamertje met je laptop en je smartphone, waarop alleen maar een nagemaakte wereld te zien is. Ik ken je niet maar ik wil dat je weet dat ik je eenzaamheid begrijp, dat ik weet waarom je niet gelukkig bent en dat ik je angst kan voelen. Je toekomstdromen zijn verbrijzeld want het enige dat er rooskleuriger uitziet dan het heden, is het verleden. Je gelooft er niet meer in. Je wil niet meer. Je bent het allemaal godverdomme beu en je vindt het allemaal gezeik. Terecht, lieve jongere, volkomen terecht. Het IS allemaal gezeik. Daar op je kamertje voel je je misschien als Anne Frank. Bang. Alleen. Uitgestoten. Ik kende haar ook niet, daarvoor ben ik veel te laat geboren, maar ik kan me evengoed inbeelden dat zij zich net zo voelde als jij. Eenzaamheid is niet meetbaar en de situatie maakt niet uit. Eenzaam is eenzaam. Bang is bang. Teleurgesteld is teleurgesteld. Onmacht is onmacht, maar dat kan veranderen en dat kan alleen maar veranderen als jij het hoofd recht. Als jij opstaat. Als jij terugschreeuwt. Als jij de macht grijpt. Die oude, vastgeroeste knarren gaat het niet doen. Dat is jouw taak, misschien niet de leukste taak op aarde, maar goed. "For the sake of humanity," zullen we dan maar zeggen. Ik weet ook niet waar het is misgelopen. Misschien was het de overvloed na Wereldoorlog II. Misschien was het de crisis in de jaren tachtig. Misschien is het kapitalisme toch niet zo'n goede manier om te leven. De generaties die voor jullie kwamen, hebben vanalles geprobeerd om het leven zo gemakkelijk mogelijk te maken en daar zijn ze slechts zeer plaatselijk in geslaagd. Laten we niet met vingers wijzen, geen schuldigen zoeken maar gewoon dat enorme juk op jullie schouders leggen. Want besef, lieve jongere: dit bloedende karkas van een aardkloot is van jullie. De generaties die voor jullie kwamen, vallen nu als vliegen. Morsdood. Eén voor één. Daar is Moeder Natuur mee bezig. Die is het ook kotsbeu, dat is ondertussen wel duidelijk. Jullie krijgen een aftands wrak van een prachtige limousine cadeau, samen met alle informatie en al het gereedschap om dat wrak weer veilig op de baan te krijgen. Het menselijke schroot rond het autokerkhof zal nog wel een tijdje naar jullie blijven roepen en tieren maar dat is bijzaak. Die zijn alleen maar kwaad omdat ze zelf gefaald hebben. Jullie hoeven niet te falen. Voor het eerst in de geschiedenis van dit twijfelachtig apenras is alle informatie in een oogwenk beschikbaar om niet te hoeven falen. Doe er iets mee. Word legendarisch, zoals de mensen die met sloophamers naar de Berlijnse muur holden of zoals de Germanen die Rome veroverden of zoals Johannes Gutenberg, die de boekdrukkunst uitvond en op die manier informatie permanent kon vastleggen voor toekomstige generaties. We leven in een crisis, wereldwijd, maar als de geschiedenis ons iéts leert, is het wel dat de grootste helden op die momenten opstaan. Dat zijn jullie. Word de standbeelden van de toekomst. Geef jouw naam aan belangrijke steden op eindelijk bewoonbare planeten. Laat je niet betuttelen door uitstervende dinosauriërs maar breek de volgende fase van ons voortbestaan open. Dat wrak is nog prima, het heeft vooral een beetje liefde nodig, en vertrouwen. Dan komt het allemaal wel goed. Jullie zitten vol liefde, anders was die eenzaamheid nu niet zo aan het knagen. Hou vol en onthou: "this too shall pass". Het gaat voorbij en vanaf dan is het aan jullie. Er is hoop. Er is perspectief. Maar die zitten nu op een kamertje met een laptop en een smartphone waarop alleen een nagemaakte wereld te zien is. Ik wens je het allerbeste. Serge |
Auteur'Niet Weerhouden', het Nederlandstalige debuut van Serge, is nu verkrijgbaar. Categories
All
Archives
July 2023
|